ArteVisione Gallery 1-14 Σεπτεμβρίου 2022
• Το βιβλίο των εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως: «Λουλούδι της Ερήμου» (έτος έκδοσης:1998), το οποίο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη αποτελεί την αυτοβιογραφία της περιβόητης, γυναίκας – σύμβολο, Γουόρις Ντίρι. Ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα γεννά μέσα σας η προσωπική της ιστορία; Η ιστορία της Γουόρις Ντίρι αποτελεί για μένα έναυσμα για σκέψεις σχετικές με την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και με την καταπίεση που έχουν υποστεί διαχρονικά οι γυναίκες σε όλη την υφήλιο, πολύ περισσότερο βέβαια σε χώρες εξαιρετικά φτωχές, σε περιοχές με χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Νοιώθω θλίψη για τα χρόνια που πέρασε στον τόπο της, χρόνια γεμάτα πόνο και δυστυχία, όμως αντλώ δύναμη από τους αγώνες της για μια ζωή αξιοπρεπή και ευτυχισμένη, καθώς και μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που κατάφερε να πετύχει τους στόχους της και να αποτελέσει παράδειγμα με την ίδια της την πορεία.
• Με ποιο έργο συμμετέχετε στην εικαστική έκθεση: «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ». Ποιο το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του; Συμμετέχω στην έκθεση με μια προσωπογραφία της Γουόρις Ντίρι. Εμπνεύστηκα από μια φωτογραφία της και προσπάθησα να αποδώσω ζωγραφικά, με τον δικό μου τρόπο, όχι μόνο τα χαρακτηριστικά της αλλά και την αισιοδοξία, το χαμόγελο και τη δύναμη που φωτίζουν το πρόσωπό της. Την τοποθέτησα σκόπιμα σε ένα περιβάλλον που παραπέμπει στον τίτλο του βιβλίου και της ταινίας και συμβολίζει τον πόνο για την απώλεια της πατρίδας που κάποτε αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε αλλά είναι πάντα μέσα μας.
• Καθημερινά ακούμε συνεχώς για περιστατικά βίας. Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το εκάστοτε συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές της; Εσείς έχετε υποστεί ποτέ κάποια μορφή βίας; Δυστυχώς είναι μια πολύ σκληρή πραγματικότητα αυτή που ζούμε: καταπίεση, παρενόχληση, βία. Επηρεάζομαι και θλίβομαι κάθε φορά που ακούω για ένα τέτοιο περιστατικό. Σκέφτομαι πως είμαι πολύ τυχερή διότι δεν έχω υποστεί βία, αλλά πιστεύω ότι δεν πρέπει να το βλέπουμε ως μονάδες αλλά ως σύνολο. Και για αυτό με προβληματίζει το γεγονός ότι η πολιτεία δεν έχει αντιμετωπίσει ακόμα στα σοβαρά αυτό το θέμα.
• Έχετε συνεργαστεί ξανά με την Ιστορικό Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη; Ποιο το κίνητρο της συμμετοχής σας στην συγκεκριμένη έκθεση; Το τόσο διαχρονικό και τόσο επίκαιρο θέμα της έκθεσης είναι αυτό που με έκανε να αποφασίσω να συμμετέχω κι εγώ με ένα έργο. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με την κ. Καλαϊτζάκη.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΑΚΚΗ ΡΑΧΗΛ
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1966. Σπούδασα Ζωγραφική στο Εργαστήριο του Β. Βλαχόπουλου (1983-1984) και στη συνέχεια στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλους τους Τ. Πατρασκίδη, Γ. Βαλαβανίδη και Π. Τέτση (1984-1989).
Έχω λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις από το 1988 έως και σήμερα και έχω πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα:
- το 1996 στην Αίθουσα Μπουζιάνη,
- το 1999 στην Ένωση Πτυχιούχων ΑΣΚΤ,
- το 2019 στον Πολυχώρο “Βρυσάκι”
Είμαι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.
1 – 14 Σεπτεμβρίου 2022
Βιογραφικό: Η Νικολένα Καλαϊτζάκη είναι Ιστορικός & Κριτικός της Τέχνης, Επιμελήτρια Εκθέσεων, ΜΑ Δημοσιογράφος & MSc Παιδαγωγός. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]
Σπούδασε “Ιστορία & Αρχαιολογία” στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην “Αρχαιολογία & Ιστορία της Τέχνης”. Στη συνέχεια, έλαβε εξειδικευμένες επιμορφώσεις: στην “Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα”, την “Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων” (ΕΚΠΑ) και στο «Art-Therapy / Θεραπεία μέσω της Τέχνης» (Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, όπου υπήρξε υπότροφος Αριστείας καθόλη τη διάρκεια των σπουδών της. Σήμερα, συνεχίζει με έναν δεύτερο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην “Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση”. Από τα 20 της χρόνια, μέχρι και σήμερα, έχει διακριθεί για την πλούσια δράση της στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, αλλά και νεότερους, αποφοίτους των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκθέσεων σε σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς, μουσεία, οργανισμούς και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης της χώρας (ενδεικτικά: Μουσείο Μπενάκη, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλίμου, Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Φεστιβάλ Δρόμοι Πολιτισμού Αργολίδας, Athens Biennale, Art-Athina, Art-Thessaloniki κ.ά.), ενώ έχει επιμεληθεί πλήθος εκθέσεων σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας, και της χώρας, ευρύτερα. Το 2021 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Trento Art Festival. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα “Τα Νέα της Τέχνης’”, το “Art22”, και με άλλα περιοδικά Τέχνης, ενώ διατηρεί την δική της προσωπική στήλη με τίτλο: “Εικαστικό Ημερολόγιο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τέχνης “Pause”.
Έχει διοργανώσει επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια, και ως ομιλήτρια, έχει, μεταξύ άλλων, πραγματοποιήσει τις διαλέξεις:
«Τέχνη & Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Η περιπτωσιολογική μελέτη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής υπό το πρίσμα του νέου, ψηφιακού ορίζοντα», Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, 2020), “Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;” (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018), “From the modernist museums to the post – modern museums of the 21st century” (Youth in Action Project of the European Union, Corinth, 2013). Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου, Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων Πειραιά”, ενώ από το 2019, είναι μέλος της AICA Ελλάδος (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης).
Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου
https://myartist.gr
polismagazino.gr
