Γράφει ο Χρήστος Κατσίδης,
Φοιτητής στο τμήμα μουσικών σπουδών του πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Από πάντα πίστευα ότι ένα ποιητικό έργο είναι η ίδια η ψυχή του ποιητή… η ιδια η ευαισθησία του, ο πονος, η χαρά, η ελπίδα και πολλα άλλα.
Οταν ο στίχος η μια και μονο φραση περαστεί στο χαρτί τοτε το ταξιδι έχει ήδη ξεκινήσει…
Οι λεξεις ειναι το τρένο και τα συναισθηματα των δημιουργών αναγνωστών ακροατών ειναι οι επιβάτες και η ολη διαδικασία απο τη δημιουργια μεχρι την ανάγνωση-ακρόαση ειναι το ταξίδι.
Το ταξίδι αυτο αλλοτε περιγράφει όνειρα αλλοτε τη χαρα των ανθρώπων αλλοτε την αγωνία τους.
Εγω ειχα τη χαρά να ξεκινήσω αυτο το ταξίδι και να συμπορευτώ με την αγαπημενη φίλη και ποιήτρια Ειρήνη Παραδεισανού.
Οι λεξεις της πουλιά που πετουν πανω από τη θάλασσα, αισθήματα που ασθμαίνουν για αέρα και φράσεις γεματες αγαπη ευαισθησία και ειλικρίνεια..
Εγω απλως ακολουθησα το δρόμο των λέξεών της, εβαλα μουσικη και απο τοτε ξεκινησε μια μουσικοποιητική συμπορευση που με χαροποιεί πολυ.
Το ταξιδι της ποίησης δεν εχει προορισμό μια χωρα ή ενα μερος, μα τα όνειρα και την καρδια των ανθρώπων. Εκει ειναι και ο προορισμος της τέχνης
