“Όσο μεγαλώνω, μαθαίνω και βελτιώνομαι, γράφω όλο και πιο φιλόδοξα έργα με στόχο να ταξιδέψουν τους αναγνώστες, είτε σε πιο παραμυθένιους κι ανάλαφρους κόσμους, είτε σε πιο σκοτεινούς και αγωνιώδεις, ανάλογα με το ύφος του κάθε βιβλίου”
Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Ένα μεσημέρι που είχα τελειώσει το σχολείο – πήγαινα τρίτη δημοτικού τότε – ενώ η μαμά μου με είχε βάλει να κοιμηθώ, εγώ πήρα απ’ το κομοδίνο ένα παλιό μουσικό κουτί. Μου άρεσε πολλές φορές ν’ ασχολούμαι με αυτό κατ’ επανάληψη, μένοντας ξάγρυπνη, γιατί όταν άκουγα τη μελωδία του, παρατηρούσα πως είχε μια ανεξήγητη, μαγνητική επίδραση στη σκέψη μου. Κάποια στιγμή, λοιπόν, γύρισα κι είπα στη μητέρα μου (η οποία η καημένη ήθελε απεγνωσμένα να με πάρει ο ύπνος, αλλά πού τέτοια τύχη): «Μαμά… Κάθε φορά που ακούω μουσική μου έρχονται εικόνες»… Εκείνη με ρώτησε τι εννοούσα και της εξήγησα: «Μου’ρχονται άνθρωποι, μέρη, πράγματα που γίνονται… Δεν είναι αληθινά, αλλά είναι ωραία. Και θέλω να υπάρχουν κάπου για να μην τα ξεχνάω ποτέ». Η μαμά μου μού πρότεινε: «Ε, αν θες τόσο πολύ να θυμάσαι αυτές τις εικόνες, ζωγράφισέ τες ή γράψε γι’αυτές σε ένα τετράδιο». Εκείνη τη μέρα σηκώθηκα κι έγραψα για πρώτη φορά σε τρεις σελίδες μια μικρή ιστοριούλα για μένα στη θάλασσα. Την άλλη μέρα έγραψα ξανά για κάτι άλλο. Τελικά αυτό έγινε καθημερινότητα… Κι ήξερα πως την είχα πατήσει γιατί δεν μπορούσα κι ούτε μπορώ έκτοτε να σταματήσω.
Πώς ονομάζεται το βιβλίο που εκδώσατε φέτος και τι αφορά; Φέτος κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο «Βαντόρια: Το Βασίλειο Της Θύελλας» από τις εκδόσεις ΕΝΤΟΣ. Είναι ένα μεσαιωνικό μυθιστόρημα φαντασίας και περιπέτειας για κάθε ηλικία από εφήβους και πάνω. Στη Βαντόρια πλανάται ένα μεγάλο μυστήριο καταμεσής ενός ασυνήθιστα παγωμένου Μάη, καθώς η φήμη ενός φριχτού τέρατος τρομοκρατεί τους πάντες, το οποίο εξαφανίζει όσους γενναίους αναλαμβάνουν την εξολόθρευσή του. Όλα δείχνουν ότι θύμα του έπεσε κι ο μεγάλος ήρωας Λευκός Ιππότης, αποθαρρύνοντας το ηθικό του λαού. Όσο συμβαίνουν αυτά στην επιφάνεια, υπογείως ο νεαρός Βασιλιάς της Βαντόρια, γόνος μιας νεκρής μάγισσας κι άνθρωπος γεμάτος μυστικά, ετοιμάζει μια ζοφερή εκδίκηση κατά των υπηκόων του για παλιές τους αμαρτίες. Καθώς, λοιπόν, το παρελθόν της Βαντορία έρχεται να τη στοιχειώσει, χωρίς κανένα να την υπερασπιστεί όπως άλλοτε, μια μικρή ομάδα αταίριαστων ανθρώπων θα πρέπει να ενωθεί και να αποτελέσει το τελευταίο οχυρό του βασιλείου, σώζοντάς το απ’το πεπρωμένο του. Ακροβατώντας ανάμεσα σε θρύλους, ξόρκια κι άλυτους γρίφους, οι ήρωες της ιδιαίτερης αυτής περιπέτειας πασχίζουν να ξορκίσουν τους κάθε λογής δαίμονες που τους καταδιώκουν. Η ερώτηση είναι αν το θάρρος, η μαγεία, η αφοσίωση, ο έρωτας κι οι δυνάμεις της δικαιοσύνης θα υπερισχύσουν, όταν τα όρια φωτός και σκότος παύουν να’ναι διακριτά.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως συγγραφέα; Ως επί το πλείστον ασχολούμαι με ιστορίες φαντασίας και περιπέτειες κι εστιάζω συχνά στην ατμόσφαιρα και στην περιγραφή των εικόνων. Παρ’όλα αυτά, το βασικό μου ενδιαφέρον είναι πάντα οι χαρακτήρες. Σε κάθε ιστορία αυτό που «ερωτεύομαι» είναι οι ήρωες. Θα με χαρακτήριζα, λοιπόν, πολύ «ανθρωποκεντρική». Μπορεί στα περισσότερα έργα μου να περιγράφω έντονα κάστρα και ιπποτικές μάχες ή τέρατα, εφευρέτες και ταξίδια σε άλλους κόσμους, όμως αυτό που τελικά μ’ενδιαφέρει είναι μέσα απ’όλες αυτές τις «υπερβατικές» καταστάσεις να μιλήσω για «αληθινούς» ανθρώπους και τη σχέση τους τόσο μεταξύ τους, όσο και με το παρελθόν τους, τα πάθη τους, το σκοπό τους, τη φύση τους και τις προκλήσεις που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν για να βρουν τον εαυτό τους και τη θέση τους στον κόσμο.
Νοιώθετε την έμπνευση πριν τη συγγραφή; Η έμπνευση έρχεται πάντα πριν τη συγγραφή για μένα και συνήθως γεννιέται απ’τη μουσική και ξεκινά με ένα «γκρουπ» ηρώων. Όταν ακούσω ένα κομμάτι που μ’ ενδιαφέρει, πάντα ξυπνούν μέσα μου οι εικόνες για το κατάλληλο «καστ» χαρακτήρων που θα θέσουν τα θεμέλια της νέας ιστορίας. Από εκεί και πέρα, όμως, μου αρέσει πάρα πολύ να διαβάζω λογοτεχνία, να μαθαίνω για μυθολογίες διάφορων πολιτισμών και να παρακολουθώ σχεδόν φανατικά κινηματογράφο (για τον οποίο ονειρεύομαι κάποτε να γράψω σενάρια). Τα διάφορα ερεθίσματα συνδυάζονται, «βράζουν» για κάποιο διάστημα και τελικά, αφού δημιουργήσω ένα σκελετό με αρχή, μέση και τέλος, τότε μπορώ να ξεκινήσω «επισήμως» να γράφω.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχουν πολλά πράγματα που μ’ αρέσουν, όμως νομίζω πως αυτό που θέλω οπωσδήποτε να κάνω οτιδήποτε κι αν έρθει στη ζωή μου, είναι ν’ ασχοληθώ σοβαρά με τον τομέα της συγγραφής μυθιστορημάτων. Ήταν το όνειρό μου από παιδί και δεν μπορώ να το σταματήσω ακόμα κι αν προσπαθήσω. Έχω ήδη πάρα πολλές ιστορίες που θέλω να διηγηθώ, για τόσους ήρωες και τις περιπέτειές τους που θέλω να μιλήσω κι ανυπομονώ να τους γνωρίσετε! Όσο μεγαλώνω, εν τω μεταξύ, μαθαίνω και βελτιώνομαι, γράφω όλο και πιο φιλόδοξα έργα με στόχο να ταξιδέψουν τους αναγνώστες, είτε σε πιο παραμυθένιους κι ανάλαφρους κόσμους, είτε σε πιο σκοτεινούς και αγωνιώδεις, ανάλογα με το ύφος του κάθε βιβλίου. Από εκεί και πέρα, ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στο ΕΚΠΑ, θα ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό και να κυνηγήσω την πορεία μου στον τομέα της θεατρολογίας, αλλά και του σεναρίου.
Σύντομο Βιογραφικό
Η Ελευθερία Κόλλια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1998. Αποφοίτησε από το Ράλλειο Γενικό Λύκειο Θηλέων Πειραιά και πέρασε δεύτερη στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Αθηνών, όπου και σπουδάζει.
Το 2014 είχε εκδώσει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο το «Κλασσικό Παραμύθι» («Παρρησία»). Από πολύ μικρή απολάμβανε να διαβάζει και να γράφει μυθιστορήματα κυρίως φαντασίας και με περιπετειώδη πλοκή. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της έχει γράψει μερικά θεατρικά έργα και διασκευές για τις απαιτήσεις της σχολής της , όπως και μια κωμική παράσταση για ένα μαθητικό συνέδριο στη Βενετία. Αρθρογραφεί σε blogs και είναι μέλος ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων.
Έχει συμμετάσχει σε γυρίσματα διαδικτυακών σειρών, όπως η «Πρόκληση» κι έχει παρακολουθήσει ποικίλα σεμινάρια δημιουργικής γραφής και ποίησης. Τέλος, έχει γράψει στίχους προς μελοποίηση, ασχολείται με το αρμόνιο και μεγάλη της έμπνευση αποτελεί η μουσική, όπως επίσης κι ο κινηματογράφος.
Η μεγάλη της προσδοκία είναι οι ήρωές της να διασκεδάσουν κάποτε τους αναγνώστες της όσο διασκεδάζει κι η ίδια να γράφει για εκείνους και τις ιστορίες τους.
