“Τα κίνητρα που με οδήγησαν στην τραγουδοποιία και το τραγούδι με διαφοροποιούν, ενδεχομένως, από αρκετούς ομότεχνούς μου… Υπήρχαν και υπάρχουν βαθύτεροι και ουσιαστικότεροι λόγοι, μέχρι και… «ουτοπικοί» θα μπορούσα να πω, που με οδήγησαν στην περιπέτεια της μουσικής και του τραγουδιού.”
Σύστησέ μας τον άνθρωπο – καλλιτέχνη. Ποια είναι η μουσική σου ταυτότητα; Ονομάζομαι Γιώργος Μάρτος και είμαι τραγουδοποιός – ερμηνευτής. Η καταγωγή μου είναι από τη Βέροια, έχω ζήσει για πολλά χρόνια στην Ιταλία ως φοιτητής, ενώ τα τελευταία χρόνια ζω μόνιμα στην Αθήνα. Μέχρι στιγμής έχω κυκλοφορήσει δύο ολοκληρωμένα προσωπικά άλμπουμ, με τίτλο «Έχουμε υποχρέωση» και «Ψάξ’ το βαθιά». Όσον αφορά το παρόν, αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στο στούντιο για τις ηχογραφήσεις του νέου μου τραγουδιού, που πιθανότατα θα κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι.
Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη μουσική και το τραγούδι; Από πολύ μικρή ηλικία αντιλήφθηκα την «κλίση» μου προς τη μουσική και το τραγούδι. Θυμάμαι ακόμα να βάζω στο στερεοφωνικό του σπιτιού κασέτες γνωστών τραγουδιστών της εποχής και να περνάω πολλές ώρες μονάχος ακούγοντάς τες. Μου άρεσε και με διασκέδαζε αυτό. Βέβαια στην πορεία, σημαντικό ρόλο στην ενασχόλησή μου με τη μουσική έπαιξε το γεγονός πως το σπίτι που μέναμε οικογενειακώς τότε στη Βέροια βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης. Οπότε καταλαβαίνετε πως το «κονέ» ήταν αναπόφευκτο, αν όχι μοιραίο.
Με ποια μουσικά πρότυπα μεγάλωσες; Αυτό κατά καιρούς άλλαζε και διαμορφωνόταν συνεχώς, μερικές φορές ίσως και κάπως αλλοπρόσαλλα. Η διεθνής ροκ μουσική, καθώς και η ελληνική έντεχνη και ροκ σκηνή, με επηρέασαν σημαντικά. Όσον αφορά περιπτώσεις καλλιτεχνών, αυτές των Νικόλα Άσιμου και Fabrizio De André ήταν οι πιο επιδραστικές επάνω μου. Ο πρώτος στα εφηβικά και ο δεύτερος στα φοιτητικά μου χρόνια.
Ποια είναι τα «όχι» που θα πεις, στο βωμό της καριέρας; Τα «όχι» αφορούν το γενικότερο αισθητικό και νοητικό ξεπεσμό. Μουσικά είμαι πιο ευέλικτος, αλλά κι εκεί υπάρχουν κάποια όρια.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για σένα να δημιουργήσεις ένα τραγούδι από την αρχή. Από τον στίχο έως τη μουσική και την ερμηνεία. Το να γράψω ένα τραγούδι πλέον είναι συγχρόνως και εύκολη και δύσκολη υπόθεση. Εύκολη γιατί η δημιουργική εμπειρία τόσων χρόνων βοηθάει στον σαφέστερο στιχουργικό, συνθετικό, ή και «εμπορικό» προσανατολισμό. Αλλά συγχρόνως και πιο δύσκολη, γιατί στις μέρες μας – δεδομένων όλων των οικονομικών και πρακτικών δυσκολιών – στερούμαστε ξεκάθαρα ισχυρών δημιουργικών «κινήτρων», κάτι που αναπόφευκτα αναστέλλει την όποια δημιουργική δυναμική. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίζει όλους.
Ποιο είναι το στοιχείο του χαρακτήρα σου, που σε κάνει να ξεχωρίζεις ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Πέρα από το δημιουργικό σκέλος, το οποίο αφήνω στην κρίση των ακροατών, νομίζω πως τα κίνητρα που με οδήγησαν στην τραγουδοποιία και το τραγούδι με διαφοροποιούν, ενδεχομένως, από αρκετούς ομότεχνούς μου. Δεν ασχολήθηκα δηλαδή με την Τέχνη και το τραγούδι γιατί ήμουν απλά μια «καλλίφωνη ψωνάρα» που το βασικό της κίνητρο ήταν η καθημερινή δημοσιότητα, η προβολή και η επιβολή στο δημόσιο γίγνεσθαι – με άλλοθι το τραγούδι. Υπήρχαν και υπάρχουν βαθύτεροι και ουσιαστικότεροι λόγοι, μέχρι και… «ουτοπικοί» θα μπορούσα να πω, που με οδήγησαν στην περιπέτεια της μουσικής και του τραγουδιού.
Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος καλλιτέχνης για να πετύχει στο χώρο του τραγουδιού; Καταρχάς πλούσιους γονείς! (Γέλια)
Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Όταν «πετύχω» με την έννοια που το εννοείτε εσείς, θα σας ενημερώσω.
Ποιά είναι η άποψή σου για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Την έχω εκφράσει δημοσίως εδώ και πολλά χρόνια. Για να μην επαναλαμβάνομαι όμως και επειδή θα χρειαστούν πολλές γραμμές για να τεκμηριωθούν αναλυτικά οι διάφορες προεκτάσεις του φαινομένου αυτού, θα σας πω συνοπτικά πως τα μουσικά talent shows αφορούν πρωτίστως τη «μπίζνα» των διαφημιστών, των παραγωγών (τηλεοπτικών και δισκογραφικών) και των κριτών, και δευτερευόντως την ουσιαστική στήριξη στις αγωνίες και τα όνειρα των νέων παιδιών. Πρόκειται δηλαδή για μία «fast food» εκμετάλλευση των συμμετεχόντων και σε καμία περίπτωση για αληθινή βοήθεια και υποστήριξη. Αφήστε που η Τέχνη κανονικά δεν θα έπρεπε να μπαίνει καν στην αρένα του τηλεοπτικού ανταγωνισμού.
Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι; Όσον αφορά το θέμα των συνεργασιών, είχα τη χαρά από το ξεκίνημά μου κιόλας – ήδη μέχρι τα 25 μου χρόνια – να έχω συμπράξει με μερικούς από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς και ερμηνευτές, σε σπουδαία δισκογραφικά projects. Επομένως το παιδικό αυτό «όνειρο» (ας το χαρακτηρίσουμε έτσι) εκπληρώθηκε πολύ νωρίς και πολύ αβίαστα στην περίπτωσή μου. Όσον αφορά το μέλλον, θα ήθελα από δω και στο εξής οι όποιες συνεργασίες προκύπτουν να είναι με ανθρώπους και καλλιτέχνες που εκτιμώ και που φυσικά θα έχουν λόγο ύπαρξης.
ΒΙΝΤΕΟ YouTube
Φύλαξε τ’ όνειρο:
Ψάξ’ το βαθιά:
