“…Με όλα αυτά που γίνονται ή δεν γίνονται στον χώρο των τεχνών λόγω της πανδημίας, τα πράγματα είναι πολυ ρευστά… Ζούμε σε μια χώρα όπου ο πολιτισμός είναι η τελευταία προτεραιότητα και το μέλλον είναι αβέβαιο… Εγώ θα συνεχίσω να γράφω μουσική και να συνεβρίσκομαι σε μουσικές παρέες και ο θεός της μουσικής βοηθός!”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Πέρα από τις “συναυλίες” στο πατρικό μου με τα κατσαρολικά της μάνας μου, σαν πρώτη μου ανάμνηση έχω μια συναυλία καλοκαιρινή στο ανοιχτό θέατρο Γιαννιτσών σε ηλικία 8 ετών οπού τραγούδησα και έπαιξα στην κιθάρα (ακόμη δεν είχα ξεκινήσει να παίζω τρομπέτα) δύο τραγούδια στα οποία είχα γράψει μουσική εγώ και στίχους η μητέρα μου. Ήταν μαγικό για εμένα το να παίζω μπροστά σε 2000 ανθρώπους την δική μου μουσική και θεωρώ ότι ένα μεγάλο μου όνειρο εκπληρώθηκε σε πολύ μικρή ηλικία και με σημάδεψε στην πορεία.
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Θα ήθελα πραγματικά πάρα πολύ να παίξω με τον Mark Knopfler και την μπάντα του. Δεν σας κρύβω πως είχα το θράσος ή θάρρος να επικοινωνήσω με τον παραγωγό του Guy Fletcher και να του εκδηλώσω αυτήν την επιθυμία. Από τότε διατηρώ μια επικοινωνία στέλνοντας του τις δουλειές μου και πρέπει να σας πω πως αυτοί οι άνθρωποι παρ’ ότι είναι τόσο ψηλά είναι πολύ προσιτοί και ευγενικοί κάτι που δεν το συναντάς πολύ εύκολα στην Ελλάδα…
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Ήμουν αρχικά τυχερός μιας και η πορεία αυτή ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Όλα αυτά τα χρόνια είχα όλα αυτά που αναφέρετε στην ερώτησή σας. Στην διάρκεια των χρόνων είχα πολλές επιρροές, κάποιες από αυτές ήταν και καθορίστικες. Ας πούμε ο Mark Knopfler ήταν μια καθοριστική επιρροή. Έμαθα από αυτόν πόσο σημαντική είναι η μελωδικότητα στην μουσική. Όπως και ο Erik Truffaz με επηρέασε πολύ δείχνοντας μου ότι η τεχνική δεν είναι το Α και το Ω στην μουσική και το ότι σημασία έχει αυτό που θέλεις να πείς με την μουσική σου. Πάντως από όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες έχεις να πάρεις θετικά στοιχεία. Όλοι έχουν κάτι να μας μάθουν…
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Αυτοί οι όροι είναι σχετικοί νομίζω. Πραγματικά τι είναι επιτυχία; Αν η επιτυχία είναι το να κάνεις αυτό που αγαπάς στην ζωή σου και να ζείς με αυτό τότε όχι δεν την φοβάμαι. Είναι ο σκόπος μου. Το αντίθετο θα ήταν αποτυχία για μένα. Από εκεί και πέρα όλοι θα θέλαμε να ταξιδέψει η μουσική μας όσο πιο μακριά γίνεται και να φτάσει σε πολλά αυτιά αλλά αυτό δεν μπορεί να μας το εγγυηθεί κανείς και δεν μπορεί να είναι ο αυτοσκοπός γιατί πολλές σε παρεκτρέπει από την αυθεντική δημιουργική σου πορεία.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Είναι μια κοροιδία. Καθαρή εκμετάλλευση του πόθου νέων ανθρώπων για αναγνώριση. Έτσι και αλλιώς ποτέ δεν μου άρεσαν οι εξετάσεις και οι κριτικές επιτροπές. Και βέβαια πρόθυμο το τηλεοπτικό κοινό όπως ο κόσμος στην αρχαία αρένα της Ρώμης να συμμετάσχει σε αυτή την σφαγή της τέχνης και των καλλιτεχνών.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που “νιώθουν” όπως συνηθίζεται να λέμε και πραγματικά μπορούν να βοηθήσουν έναν μουσικό. Είναι σημαντικό να σέβονται τον καλλιτέχνη και την προσωπικότητα του. Έχω την τύχη να συνεργάζομαι με τέτοιους ανθρώπους και νιώθω πολύ τυχερός για αυτό.
Θα συμβούλευα πάντως τους νέους μουσικούς να είναι πολύ προσεκτικοί γιατί κυκλοφορούν πολλά κοράκια στον χώρο…
Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Τώρα με όλα αυτά που γίνονται ή δεν γίνονται στον χώρο των τεχνών λόγω της πανδημίας, τα πράγματα είναι πολυ ρευστά μιας και η βοήθεια της πολιτείας είναι ανύπαρκτη. Ζούμε σε μια χώρα όπου ο πολιτισμός είναι η τελευταία προτεραιότητα και το μέλλον είναι αβέβαιο. Εγώ θα συνεχίσω να γράφω μουσική και να συνεβρίσκομαι σε μουσικές παρέες και ο θεός της μουσικής βοηθός!
Βιογραφικό. Ο Γιώργος Αβραμίδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην πόλη των Γιαννιτσών. Το 1998 έγινε μέλος της ορχήστρας της ΕΡΤ Βορείου Ελλάδος ενώ συνεργάστηκε με την Οπερα και την Δημοτική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Το 2004 συμμετείχε στους «Επισκέπτες» του Γιάννη Αγγελάκα. Αργότερα συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Μπασλάμ και τα μουσικά του παραμύθια με αφηγητή τον Αντώνη Καφετζόπουλο. Από το 2010 έως σήμερα αποτελεί μέλος του μουσικού συγκροτήματος ΕΚΜΕΚ. Έχει ηχογραφήσει σε δεκαδες δισκογραφικές δουλειές και το 2013 κυκλοφόρησε η πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά, με τίτλο “Protocol”. Τον Δεκέμβριο του 2016 κυκλοφόρησε και ο δεύτερος προσωπικός του δίσκος “Voyager” με αφιερωματα σε μεγαλους διεθνεις ραδιοφωνικους σταθμους οπως το BBC, ενω αυτη την περιοδο ηχογραφει και το τριτο του αλμπουμ με την ονομασια “Invented Memories”. Aπο το 2015 εως και σημερα ειναι μελος των 100°C της μπαντας του Γιαννη Αγγελακα.
