“Στόχος μου είναι να γίνομαι κάθε φορά καλύτερη, χωρίς να υποκύπτω στις ευκολίες μου και κάθε φορά να βάζω τον πήχη ψηλότερα…”
ακρυλ. σε χαρτί και λαμαρίνα, 1996
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την τέχνη; Ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Συστηματικά όμως, άρχισα να ασχολούμαι από τα χρόνια της φοίτησης μου στη Σχολή Βακαλό. Τα πρώτα χρόνια περισσότερο στον τομέα των εφαρμοσμένων τεχνών, δηλαδή γραφιστική ή ζωγραφική στο μετάξι, τα οποία όμως σταδιακά έδωσαν τη θέση τους στη ζωγραφική. Ακουαρέλες, ζωγραφική με μικτή τεχνική και κολάζ σε ξύλο και αργότερα σε καμβά.
ακρυλ.σε καμβά, 2017
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Νομίζω πως γεννιέται. Διότι ο καλλιτέχνης εκτός από το δημιουργικό του κομμάτι, διαφέρει και ως προς την προσωπικότητα. Συνήθως έχει ένα δικό του τρόπο να ζει, να σκέφτεται, να αντιλαμβάνεται γενικά τα πράγματα και φυσικά να φαντάζεται και να δημιουργεί. Το δημιουργικό του κομμάτι βέβαια εάν δεν καλλιεργηθεί με επιμονή σε διάρκεια χρόνου, μπορεί και να χαθεί. Θέλω να πω πως έχουμε παραδείγματα ταλέντων τα οποία -για διάφορους λόγους, που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε- δεν λειτούργησαν με πείσμα στην ανάπτυξη των ιδιαίτερων ικανοτήτων τους και δεν είχαν την εξέλιξη που θα περίμενε κανείς.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Είναι δύσκολο να πω εγώ σε ποιο κίνημα ανήκω. Στην εποχή μας δεν νομίζω πως ισχύουν κινήματα ή ρεύματα. Εγώ απλά προσπαθώ να εκφράσω ανά πάσα στιγμή την αλήθεια μου, να βάλω το προσωπικό μου στίγμα κάθε φορά μέσα από τη φάση την καλλιτεχνική που βρίσκομαι, μια πορεία που είναι σε συνεχή εξέλιξη και αλλαγές. Σε γενικές γραμμές όμως κινούμαι μεταξύ ρεαλισμού και αφαίρεσης, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Αν αυτό σας καλύπτει!
ακρυλ.σε καμβά, 2019
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Η έμπνευση μου δεν έχει σταθερή πηγή προέλευσης. Κάθε φορά είναι κάτι διαφορετικό αυτό το οποίο μου δημιουργεί το ερέθισμα για να ζωγραφίσω. Μπορεί να είναι μια εικόνα καθημερινή, πολύ συχνά ένας στίχος, ο κινηματογράφος, το θέατρο, ένα συναίσθημα, μια κατάσταση που ζω ή άκουσα και επηρεάστηκα. Βεβαίως τα έργα τέχνης που βλέπω στα μουσεία αποτελούν πολλές φορές πηγή έμπνευσης, καλλιτεχνικής έρευνας, περαιτέρω αναζήτησης και όσον αφορά το θέμα αλλά και την τεχνική.
Τα θέματα που με επηρεάζουν, γίνονται εμμονές και δημιουργώ τις θεματικές ενότητες. Για παράδειγμα παρουσίασα τελευταίως, σειρά εκθέσεων εμπνευσμένων από στίχους ποιημάτων. Παλαιότερα για χρόνια ζωγράφιζα παλιές πόρτες αλλά και πολλά άλλα.
ακρυλικά σε καμβά.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Μα φυσικά. Στη διάρκεια της καλλιτεχνικής μου πορείας, πάντοτε θαύμαζα και εμπνεόμουν από μεγάλους καλλιτέχνες. Οι επιδράσεις από συγκεκριμένες προσωπικότητες δεν ήταν σταθερές σε όλα τα χρόνια, αλλά άλλαζαν παράλληλα και με τη δική μου εξέλιξη. Άλλαζε λοιπόν ο θαυμασμός μου ανάλογα με τη φάση που βρισκόμουν εγώ καλλιτεχνικά και γιατί όχι και συναισθηματικά. Για παράδειγμα ο Paul Klee, ο Anselm Kiefer, ο Antoni Tapies, o Giorgio De Chirico, o Edward Hopper, o Pablo Picasso με τη γαλάζια του περίοδο και τα κολάζ του, αλλά και ο Γιώργος Μπουζιάνης με τις εξπρεσιονιστικές του μεταμορφώσεις, και ο μέγιστος αφαιρετικός Γιάννης Σπυρόπουλος είναι λίγοι από αυτούς που έγιναν το αντικείμενο του θαυμασμού μου και γιατί όχι και της καλώς εννοούμενης ζήλιας.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Μεγάλη κουβέντα αυτή. Στόχος μου είναι να γίνομαι κάθε φορά καλύτερη, χωρίς να υποκύπτω τις ευκολίες μου και κάθε φορά να βάζω τον πήχη ψηλότερα.
Φυσικά επιθυμώ την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απήχηση και επικοινωνία του έργου μου, με ό,τι αυτό σημαίνει.
50Χ70 εκ.ακρυλ.σε καμβά, 2017.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Δυστυχώς από το επίσημο κράτος η πολιτική της υποστήριξης ή της αναγνώρισης της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης είναι ελάχιστη για να μην πω ανύπαρκτη. Είναι η κουλτούρα που λείπει διαχρονικά για την ανάδειξη των καλλιτεχνών μέσα στη χώρα και βέβαια στο εξωτερικό. Αυτό ξεκινάει και από την καλλιτεχνική εκπαίδευση στα σχολεία.
Που είναι τα έργα στα δημόσια κτίρια, στους δημόσιους χώρους;
Τα μουσεία που ανοίγουν το τελευταίο διάστημα γίνονται αγαπητά από τον κόσμο σε μεγάλο βαθμό. Ο κόσμος το έχει ανάγκη. Το αγοραστικό κοινό όμως έχει συρρικνωθεί με την οικονομική κρίση και η χαριστική βολή ήλθε τώρα με την πανδημία.
Μια πολιτική εκπαίδευσης στα καλλιτεχνικά από το σχολείο που θα ενέπνεε από μικρή ηλικία αλλά και η στήριξη των τεχνών στο δημόσιο χώρο και γενικώς των καλλιτεχνών θα άλλαζε σημαντικά το τοπίο και προς όφελος της χώρας. Είμαστε μια χώρα με πολύ ταλαντούχους καλλιτέχνες που θα είχαν να δώσουν πολλά.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αν μου βάζατε αυτή την ερώτηση πριν έξη μήνες, αβίαστα θα μπορούσα να σας απαντήσω. Τώρα όμως λόγω των συνθηκών όλα είναι στον αέρα. Για παράδειγμα αναβλήθηκε μια ατομική μου έκθεση που ήταν προγραμματισμένη για τον Απρίλιο που μας πέρασε στη γενέθλια πόλη μου την Κωνσταντινούπολη, στο Σισμανόγλειο Μέγαρο. Προς το παρόν και καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα συμμετέχω μέχρι το φθινόπωρο σε κάποιες ομαδικές εκθέσεις.
Αυτό που κάνω τώρα είναι να συνεχίσω τη δουλειά μου στη θεματική που έχω ξεκινήσει, προσδοκώντας, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες να παρουσιάσω την επόμενη ατομική μου έκθεση στην Αθήνα.
Βιογραφικό. Γεύσω Παπαδάκη Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και Ζωγραφική στη Σχολή Βακαλό. Συνέχισε τις σπουδές της παρακολουθώντας ελεύθερα μαθήματα σχεδίου, χρώματος, σύνθεσης, αλλά και Βυζαντινής Αγιογραφίας, τεχνολογίας υλικών, ιστορίας της τέχνης, εκμαγείου γλυπτικής..
Ασχολήθηκε με καλλιτεχνικά μαθήματα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και με την δημιουργική απασχόληση ατόμων με ειδικές ανάγκες στον χώρο των εικαστικών τεχνών.
Αρθρογραφεί για το περιοδικό λόγου και τέχνης Η Κινστέρνα.
Έχει εκδώσει βιβλίο με σκέψεις και 12 ζωγραφιές της με τίτλο «Το σημειωματάριο» από τις εκδόσεις Το Ροδακιό και βιβλίο για παιδιά προσχολικής ηλικίας και πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου, με τίτλο “Ομαδικά παιχνίδια, με άξονα την ζωγραφική”, από τις εκδόσεις Διάπλαση.
Έργα της βρίσκονται στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης στο Πεκίνο, στη συλλογή Olympic Fine Arts 2008 στο Πεκίνο, στη συλλογή Χατζηϊωάννου, στη συλλογή Μοσχανδρέου, στη συλλογή πορτρέτων του Δ. Παπαγεωργόπουλου και σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, Βέλγιο, Γαλλία, Αυστρία, Λουξεμβούργο, Νέα Υόρκη.
Έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από εκατό ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Bέλγιο, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Τουρκία, Γαλλία, Ελβετία,στην «23η Art fair, Artist 2013» στην Κωνσταντινούπολη με την Gallery Pinelo, στην Art Athina 2017 με την γκαλερί Melkart Paris καθώς και στην Art Athina 2019 με τη Gallery Genesis.
Ήταν μια από τους καλλιτέχνες που εκπροσώπησε την Ελλάδα, στην Μπιενάλε του Πεκίνου το 2008.
Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.
Ατομικές εκθέσεις
2019 Gallery Cube, “α…..όπως αγάπη”
2018 Genesis Gallery, Αθήνα, “Της αγάπης συλλαβές”
2017 Melkart Gallery, Paris. “Nostalgie”
2015 Gallery Genesis, Αθήνα. “Πως πέρασεν η ώρα”
2013 Περί Τεχνών, Πάτρα. “Όμορφες και Παράξενες Πατρίδες”
2013 Pinelo Gallery Κωνσταντινούπολη.
2012 Ιστορικό & Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας, “Εκδρομή στην Αίγινα.”
2012 Γκαλερί Astra. Αθήνα. “Ενθύμια Τόπων ΙΙ”.
2011 La Galerie Theorema, Βρυξέλλες. «Ενθύμια Τόπων»
2008 Αίθουσα Τέχνης Περιπλάνηση, Γλυφάδα. “Υπαινικτικές Ζωγραφιές”
2007 La Galerie Theorema. Bruxelles . “Passages”
2005 Γκαλερί Astra. Αθήνα. «Ζωγραφικό Σημειωματάριο»
2003 Αίθουσα Τέχνης Αιγόκερως. Αθήνα. «Παρουσίες»
2001 Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΟΜΜΑ. Χανιά. “Επί Ξύλου”.
2001 Γκαλερί Αnny Balta , Θεσσαλονίκη, «Μοναχικά Δένδρα»
2000 Γκαλερί Αstra . Αθήνα . «Μοναχικά Δένδρα»
1997 Chateau du Bourglinster. Luxembourg. “Metamorphoses”.
1996 Αίθουσα Τέχνης Αέναον. Αθήνα. «Μεταμορφώσεις
1995 Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου. «Πέτρα και νερό ….χρώμα μπλέ.»
1992 Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων.
