“Η έμπνευση μπορεί να έρθει από διαφορετική πηγή κάθε φορά, από κάποια δυνατή εμπειρία, από ένα οπτικοακουστικό ερέθισμα, ένα κοινωνικό φαινόμενο, κάποιον καλλιτέχνη που αποτύπωσε κάτι το οποίο συν+κίνησε.”
Πώς και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Από μικρό παιδί μου άρεσε η ζωγραφική, σε ποιο παιδί δεν αρέσει άλλωστε; Στην οικογένεια μου κανείς δεν είχε κάποια σχέση με τον εικαστικό χώρο, έτσι χρειάστηκε να ανακαλύψω το δρόμο μου προς τη ζωγραφική αργά αλλά σταθερά. Ξεκίνησα στα 18 μου μαθήματα στο φροντιστήριο σχεδίου του Τσίγκρη και έπειτα, το 2006, φοίτησα στο τμήμα Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Εκεί είχα την ευκαιρία να καθοδηγηθώ από το δάσκαλί μου Γιώργο Γκολφίνο, ο οποίος με δίδαξε πολλά για το χρώμα και την καθαρότητά του. Επίσης, είχα την τιμή να διδαχθώ χαρακτική από τον Μανώλη Γιανναδάκη, ο οποίος αποτέλεσε μεγάλη πηγή έμπνευσης για την καλλιτεχνική μου πορεία. Μετά από μια πορεία καλλιτεχνικής αναζήτησης αποφάσισα να ασχοληθώ και με τα ψηφιακά μέσα σπουδάζοντας “3D for Visual Effects” στα Escape Studios του Λονδίνου και η πορεία μου συνεχίζεται πλέον με αδιάκοπες αυτοεκπαιδεύσεις πάνω στο εικαστικό κομμάτι.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Παρόλο που έχω επηρεαστεί από διάφορους κλάδους, τεχνικές και κινήματα θα έλεγα ότι ένα από αυτά που έχουν επικρατήσει μέσα μου είναι ο Εξπρεσιονισμός. Η παραμόρφωση και η συναισθηματική φόρτιση ή αποφόρτιση έχει υπάρξει πολλές φορές κεντρικό σημείο στη θεματολογία μου.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Η έμπνευση μπορεί να έρθει από διαφορετική πηγή κάθε φορά, από κάποια δυνατή εμπειρία, από ένα οπτικοακουστικό ερέθισμα, ένα κοινωνικό φαινόμενο, κάποιον καλλιτέχνη που αποτύπωσε κάτι το οποίο συν+κίνησε. Παρόλα αυτά θεωρώ πως, σε αντίθεση με αυτό που πολλοί πιστεύουν, ως χαρακτηριστικό της είναι το εφήμερο, μια σπίθα – να ξεκινήσει κάνεις τη δημιουργία ένα κυριακάτικο πρωινό – αλλά η συνεπεία και η πρακτική είναι αυτή που θα δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Σαφώς, πιστεύω είναι δύσκολο κανείς να σταθεί απαθής σε προσωπικότητες και έργα που έχουν περάσει ανά τους χρόνους. Προσωπικά με έχουν έντονα συγκινήσει οι φιγούρες και o πόνος της Käthe Kollwitz, η ευαισθησία και πλαστικότητα των μορφών του Alberto Giacometti, η δύναμη της χιουμοριστικής εκφραστικότητας του Norman Rockwell και η ωμότητα του Francis Bacon.
Ανάμεικτα υλικά σε καμβά
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πάλη είναι συνήθως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η πρόκληση είναι να καταφέρνει κανείς να βρει μέσα του το κίνητρο κάθε μέρα να δημιουργεί. Να αγνοεί όλες εκείνες τις εσωτερικές φωνές που τον κάνουν να νιώθει ανεπαρκής. Να βρει κανείς τη δύναμη να εκθέσει και να εκτεθεί να καλωσορίσει ισαξίως την αποτυχία και την επιτυχία, όταν αυτές έρθουν. Εν κατακλείδι, να μπορέσει κανείς να δει περά από αυτούς τους δυο όρους και να αποτινάξει από πάνω ορισμούς και ταμπέλες που δεν αρμόζουν σε μια διαρκή δημιουργική διαδικασία. Αισθητικές κρίσεις μπορούν να αποδοθούν σε ένα καλλιτεχνικό έργο, όμως θεωρώ πως αυτές ας προέρχονται από τον εξωτερικό παρατηρητή.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Δυστυχώς, θεωρώ πως η τέχνη στη Ελλάδα αναγνωρίζεται κυρίως στις περιπτώσεις που συνδέεται με τομείς, όπως η αρχαιολογία ή η αρχιτεκτονική. Φαντάζει φυσική μία τέτοια στάση, καθώς επαναπαυόμαστε στην ιστορικότητα που έχουμε ως χώρα λόγω του μακραίωνου πολιτισμού μας. Αυτή η στάση, όμως, έχει πλέον”ενσαρκωθεί” αφενός στην κοινωνική αντίληψη, αφετέρου στο εκπαιδευτικό σύστημα καταλήγοντας, θεωρώ, να βεβηλώνουμε την τέχνη καθεαυτήν. Προσπαθούμε κατ’ επέκταση να δείξουμε με κάθε τρόπο πως στέκεται αδύναμη και παρείσακτη ή και στοιχείο ελιτισμού εν συγκρίσει με τις θετικές επιστήμες. Αρχίζοντας με την παιδεία καλλιεργούμε αναχρονιστικότητα και άγνοια για μοντέρνες μορφές τέχνης, καθώς στεκόμαστε κριτικοί σε νεωτεριστικές ιδέες και αλλαγές.
Θεωρώ πως πρέπει να τονιστεί ότι Τέχνη δεν είναι μόνο η παραδοσιακή ζωγραφική η γλυπτική και το θέατρο. Τέχνη είναι και η χαρακτική, τα ψηφιακά μέσα, τα comic, η street art, η performance και πολλά άλλα. Η τέχνη λοιπόν, με όποιο μέσο καλείται να συγκινήσει, να ψυχαγωγήσει, να εξωραΐσει, να προβληματίσει. Καλείται να ωθήσει τους ανθρώπους στον πειραματισμό και στον ερεθισμό της φαντασίας, να παρατηρούν, να βλέπουν και να αφουγκράζονται. Είναι όλα αυτά στοιχεία που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε καλύτερα και να μεταμορφώσουμε τα γκρίζα-τσιμεντένια μέρη της Ελλάδας σε γεμάτα καλλιτεχνικότητα κέντρα παλλόμενα. Η Τέχνη δημιουργεί σκεπτόμενους ανθρώπους αλλά και ικανοποιημένους- ευτυχισμένους πολίτες.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχουν διάφορες θεματικές με τις οποίες ασχολούμαι αυτό το διάστημα και ελπίζω σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Έχω ήδη αρχίσει να ενσωματώνω ανακυκλώσιμα υλικά στα περισσότερα πράγματα τα οποία παράγω, αλλά η προσπάθειά μου δεν σταματά εκεί. Αναζητώ συνεχώς τρόπους εκμετάλλευσης των απορριφθέντων στοιχείων που μας περιβάλουν. Παράλληλα, ετοιμάζω τη δημιουργία καινούριων κατασκευών με θέμα την κίνηση. Έχω την τύχη να είμαι μέρος στην κατασκευή ενός πολύ ενδιαφέροντος ηλεκτρονικού παιχνιδιού ως 3D Modeler. Συνάμα, σκοπεύω στη μεταφορά του σχεδιαστικού κομματιού μου στον ψηφιακό τομέα. Σίγουρα για μία εικαστικό η πορεία πάντα φαντάζει αβέβαιη, αλλά σταθερά εξελισσόμενη.
website εικαστικού έργου https://valmaaikaterini.wixsite.com/artist-av
3D website https://valmaaikaterini.wixsite.com/3dartist
