Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς;
Αν το δούμε ιστορικά, η μουσική είναι όχι απλά το νούμερο ένα μέσο ένωσης των ανθρώπων, αλλά και το αποτέλεσμα αυτής. Χωρίς την blues των Αφροαμερικανών, για παράδειγμα, δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ στην rock όπως την ξέρουμε σήμερα. Σε πιο τοπικό επίπεδο, οι πρόσφυγες της Μ. Ασίας με την έλευσή τους ευθύνονται για την δημιουργία του ρεμπέτικου. Αφήνοντας την ιστορία στην άκρη, αρκεί να πάει κανείς σε ένα live για απάντηση. Αυτό που θα δει είναι άτομα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους να έρχονται σε ένα σημείο, για να ακούσουν μουσική, είτε είναι δέκα, είτε εκατό, είτε χίλια.
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Η γενιά της grunge είναι μακράν η αγαπημένη μου, αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσω έναν από όλους αυτούς, θα διάλεγα τον Layne Staley των Alice in Chains. Για εμένα κατάφερε να βγάλει ηχητικά μια επιθετικότητα τόσο ωμή αλλά ταυτόχρονα και τόσο μελωδική και στιχουργικά προσέγγισε δύσκολα θέματα με μια ευαισθησία που όμοιά της δεν έχω συναντήσει αλλού.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη;
Όντας η πιο εύκολα προσβάσιμη από όλες τις τέχνες (ειδικά χάρη στην τεχνολογία σήμερα με πλατφόρμες όπως το Spotify), θεωρώ την μουσική το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός πολιτισμού, άρα και την μουσική παιδεία απαραίτητη. Άλλωστε η παιδεία από μόνη της είναι αντιπροσωπευτική για το πως έχει ανατραφεί ένας άνθρωπος, γιατί να αγνοήσουμε το μουσικό κομμάτι της; Η απάντηση σε αυτό είναι επειδή δυστυχώς έχει μετατραπεί σε πολυτέλεια. Μπορεί να μάθει κανείς στο σχολείο τα βασικά, όπως νότες, αλλά σε περίπτωση που θέλει να εντρυφήσει σε κάποιο όργανο, θα πρέπει αναγκαστικά να πάει σε κάποιο ωδείο, καθώς το σχολείο δεν μπορεί να αφιερώσει ούτε χρόνο, ούτε και υποδομές.
Πώς μπορεί ένας γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική;
Από την στιγμή που έχει όρεξη να ασχοληθεί με την μουσική, το ταλέντο (ή η έφεση) ενός παιδιού σε αυτή θα γίνει εμφανές αργά ή γρήγορα. Αλλά απαραίτητη προϋπόθεση είναι η όρεξη του παιδιού, γιατί όπως σε όλες τις τέχνες ή και με ο,τιδήποτε ασχοληθεί κανείς στην ζωή του, θεωρώ πως ένας άνθρωπος που ασχολείται ενεργά με κάτι που του αρέσει πραγματικά, θα γίνει ικανός και σίγουρα χαρούμενος και αυτό πιστεύω θα πρέπει να είναι ο πρωταρχικός στόχος των γονιών.
Διδάσκεται σήμερα η Μουσική παράδοση μέσα από την εκπαίδευση;
Βεβαίως και διδάσκεται, απλά δεν είναι καθόλου ελκυστική. Από τα λίγα που μπορώ να θυμηθώ συνολικά από το μάθημα της μουσικής, είναι στο γυμνάσιο την καθηγήτρια να διαβάζει ασταμάτητα από ένα βιβλίο για 45 λεπτά, δηλαδή κατάφερε να κάνει το μάθημα της μουσικής, ακριβώς όπως όλα τα υπόλοιπα μαθήματα, στείρο. Είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό αν σκεφτεί κανείς ότι έμαθα περισσότερα στην γυμναστική για την μουσική παράδοση, μέσω των χορών που μας μάθαιναν ανά καιρούς.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Αυτό τον καιρό κάνω προετοιμασία για το μιούζικαλ της Μαρίας Στεφάνου «Ένα Βήμα Την Φορά», που συνεχίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και θα φιλοξενηθεί τον Νοέμβριο από το Αθήναιον στην Θεσσαλονίκη. Ταυτόχρονα γράφω με τους Influenza το πρώτο μας LP, το οποίο τώρα βρίσκεται στο στάδιο ηχογράφησης φωνής, με το άλμπουμ να βγαίνει στην κυκλοφορία αρχές του επόμενου έτους. Τον Οκτώβριο και Νοέμβριο σχεδιάζουμε να παίξουμε σε μερικές πόλεις της Ελλάδας με Ορεστιάδα, Αλεξανδρούπολη και Αθήνα να είναι μερικές από αυτές και το καλοκαίρι ευελπιστούμε να παίξουμε σε μερικά φεστιβάλ εντός και εκτός Ελλάδας.
Βιογραφικό.
Γεννημένος στην Θεσσαλονίκη, ο Αποστόλης Μητακίδης είναι πτυχιούχος Γερμανικής Φιλολογίας στο ΑΠΘ, αλλά ασχολείται με την μουσική από τα μαθησιακά του χρόνια. Είναι τραγουδιστής και ρυθμικός κιθαρίστας για τους Influenza, μπάντα γνωστή στον χώρο του σκληρού ήχου της Θεσσαλονίκης και ηθοποιός στο μιούζικαλ «Ένα Βήμα Την Φορά» της Μαρίας Στεφάνου, που συνεχίζεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
