Η μουσική ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς;
Η μουσική είναι ένα ατελείωτο ταξίδι εδώ και αιώνες ανάμεσα σε πολιτισμούς, συνήθειες, συναισθήματα. Ποτέ δε γνώριζε σύνορα.
Υπήρχε και υπάρχει στις μικρότερες φυλές του πλανήτη, μέχρι στα μεγαλύτερα μέγαρα.
Θεωρώ οτι αποτελεί μέσο με το οποίο οι λαοί σίγουρα έρχονται κοντά και γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Πολλές φορές από τη μουσική που ακούμε και μόνο μπορούμε να προσδιορίσουμε τον τόπο που έχει γεννηθεί το εκάστοτε κομμάτι και τις επιρροές του.
Άλλωστε κοιτώντας πίσω πολλές μουσικές παραδόσεις και προσωπικότητες έχουν αλληλεπιδράσει και έχουν διαμορφωθεί η μία από την άλλη, έτσι προχωράει το σύστημα.
Στη σημερινή κοινωνία η μουσική ευτυχώς δε γνωρίζει σύνορα χωρών. Στις μέρες οι καλλιτέχνες εμφανίζονται ελεύθερα σε όλες τις πλευρές του πλανήτη, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να απολαύσει από κοντά διαφορετικές ερμηνείες.
Επίσης, είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός οτι σε μια συναυλία μπορεί να συνυπάρξουν έργα από εντελώς διαφορετικές πλευρές του πλανήτη.
Ποιο μουσικό θαυμάζετε και γιατί;
Η λίστα είναι μεγάλη! Νομίζω οτι περισσότερο με μαγεύει και μου αρέσει να μαθαίνω από το σύνολο μιας μουσικής προσωπικότητας. Σίγουρα με συνεπαίρνει να βλέπω μουσικούς του χτες ή του σήμερα που προσπαθούν κάθε μέρα με όλους τους το ‘’είναι’’ να ανακαλύψουν την ουσιά της μουσικής και τον εαυτό τους, μέσα από αυτό το ταξίδι.
Η ουσιά βεβαία είναι υποκειμενική, αλλά αυτή είναι η ομορφιά της μουσικής.
Επίσης, σέβομαι πολύ τους γενναιώδορους μουσικούς και ανθρώπους.
Αυτούς που κάνουν μικρές ή μεγάλες ανακαλύψεις και δε διστάζουν να τις χαρίζουν απλόχερα στο σύνολο. Εξάλλου, η μουσική είναι μοίρασμα. Το σκαλωπάτι του καθενός πάει ένα βήμα παρακάτω το σύνολο. Ακόμα, θαυμάζω τους μουσικούς κάθε ηλικίας που δεν επαναπάυονται και προσπαθούν συνεχώς να εξελίσσονται.
Είναι ένα επάγγελμα που απαιτεί καθημερινή πειθαρχία, προσήλωση και επικοινωνία που αυτό σίγουρα σε φέρνει αντιμέτωπο με πολλές πτυχές του επαγγέλματος και του εαυτού σου.
“Η μουσική είναι μία, οι μουσικοί πολλοί.” Πως θα περιγράφατε αυτή την πρόταση;
Το σίγουρο είναι πως ένα έργο που έχει αποτυπωθεί στο χαρτί δε μπορεί να αλλάξει.
Η μαγεία τώρα της μουσικής είναι πως κάθε εκτελεστής που θα πάρει αυτό το έργο, θα το μελετήσει από την δική του πλευρά.
Το νόημα που βρίσκει ο καθένας, η φράση που θα φωτίσει, οι αναλογίες που θα επιλέξει, το σημείο που θα κορυφώσει ή θα καταλήξει είναι αυτά που δίνουν ξεχωριστή υπόσταση σε κάθε εκτέλεση.
Στις μέρες μας είναι πολύ εύκολο να ακούσεις εκτελεστές διαφορετικών εποχών με ένα κλικ. Υπάρχουν τόσες πολλές για κάθε έργο, που όμως καμία δε μπορεί να χαρακτηριστεί ίδια με μια άλλη.
Ακόμα και ίδιοι εκτελεστές, μετά από χρόνια, στα ίδια έργα, επιλέγουν εντελώς διαφορετικές αναλογίες. Είναι μέσα στα πλαίσια της φυσικής καθημερινής ζωής, οι μουσικοί να αντιμετωπίζουν τη μουσική δυναμικά και όχι στατικά. Εξάλλου και ο καθένας μας απο μέρα σε μέρα δεν είναι ίδιος.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη;
Πιστεύω πως γενικότερα η καλλιτεχνική πλευρά είναι βασικό συστατικό στη διαμόρφωση της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου.
Μέσα από την καθημερινή τριβή βλέπω πως η ενασχόληση με τη μουσική σου δίνει κίνητρο, στόχους, σε χαλαρώνει, σε συγκινεί.
Είναι αναγκαίο τα παιδιά να έρχονται έστω σε πρωταρχική επαφή, με όλα τα είδη μουσικής. Σίγουρα εν μέσω οικονομικής κρίσης η μουσική εκπαίδευση δεν είναι ζωτικής σημασίας.
Ωστόσο, θεωρώ οτι ο άνθρωπος ζει καλύτερα με τη μουσική στην καθημερινότητά του.
Μέσα απο την εκπαιδευτική διαδικασία τα παιδιά μαθαίνουν να επικοινωνούν, να συνυπάρχουν, να δημιουργούν, να μοιράζονται, να οργανώνουν το χρόνο τους. Αυτο μπορεί βέβαια να προκύψει μέσω της μουσικής, των τεχνών γενικότερα, της γυμναστικής ή με όποιον τρόπο εμπνέεται ο καθένας.
Ωστόσο, αν παρατηρήσουμε την καθημερινή ζωή θα δούμε οτι οι περισσότεροι ανεξαρτήτου ηλικίας τραγουδούν ή ακούν μουσική σε στιγμές χαράς, έρωτα, χαλαρώτητας, λύπης.
Δε θα πω οτι είναι αναγκαιότητα -έστω μέχρι να γίνει συνειδητή επιλογή-, αλλά είναι ωραίο να υπάρχει σαν δυνατότητα.
Πώς μπορεί ένας γονιός να ανακαλύψει το ταλέντο του παιδιού του στη μουσική;
Σίγουρα όταν οι γονείς είναι μουσικοί κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο εύκολο. Ωστόσο, θεωρώ πως τα παιδιά πρέπει να έχουν ερεθίσματα απο νεαρή ηλικία και να επιλέγουν αυτό που αγαπούν στο χρόνο τους.
Το ταλέντο είναι η φυσική ευκολία οπότε αν γίνει η αρχή δεν αργεί να φανεί.
Βέβαια, δεν είναι πανάκεια. Είναι το μέσον που μπορεί να διευκολύνει. Σίγουρα σε κάθε περίπτωση χρειάζεται η αντίστοιχη μελέτη.
Διδάσκεται σήμερα η Μουσική παράδοση μέσα από την εκπαίδευση;
Διδάσκεται ναι. Ωστόσο, θεωρώ πως πολλές φορές, ελλείψει χρόνου, διδάσκεται περισσότερο σε θεωρητικό υπόβαθρο. Βεβαίως είναι και αυτό χρήσιμο, αλλά πάντα χρειάζεται και η πρακτική πλευρά.
Για παράδειγμα, τα σχολικά βιβλία αναφέρουν ονόματα όπως Bach, Mozart, Beethoven, αλλά συνήθως οι μαθητές δε ξέρουν πως ακούγεται κάτι από όλα αυτά.
Οπότε αυτό στο τέλος καταλήγει να αποθηκεύεται σαν μια άλλη ξερή γνώση.
Φυσικά είναι αδύνατο να γίνει για όλα τα στυλ ή τους δημιουργούς, αλλά νομίζω οτι θα ήταν πιο χρήσιμο οι μαθητές να διδάσκονται λίγα πράγματα και ολοκληρωμένα.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις;
Πολλοί! Οι Έλληνες εξάλλου από μόνοι τους είναι λαός με συναισθηματική αφθονία.
Γελούν δυνατά, είναι εξωστρεφείς, επικοινωνιακοί, χαίρονται και λυπούνται έντονα. Όλος αυτός ο χαρακτήρας νομίζω οτι αποτυπώνεται και ξεχωρίζει σε πολλούς Έλληνες εκτελεστές.
Επίσης, είμαστε πολύ τυχεροί που οι αμέσως προηγούμενες γενιές ερχόμενοι από το εξωτερικό μοιράζονται τις γνώσεις τους. Χαίρομαι πολύ όταν γνωρίζω νεαρούς και μεγαλύτερους ανθρώπους που κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια να εξελίξουν την επιστήμη τους και μας προσφέρουν τη γνώση απλόχερα.
Νιώθω πολύ μεγάλη χαρά και ευλογία που συνεργάζομαι με δύο εξαιρετικούς ανθρώπους και δασκάλους, την κ. Αθανασία Κυριακίδου και τον κ. Κωνσταντίνο Χάρδα.
Τέλος, υπάρχουν πολλοί νεαροί μουσικοί επιλέγουν τις σπουδές σε ακαδημίες του εξωτερικού σημειώνοντας επιτυχίες. Αυτό σημαίνει οτι κάτι -έστω μεμονωμένα-λειτουργεί καλά.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Τα πλάνα είναι μελέτη και ισορροπία μέσα στη μέρα, να συνεχίσω τις σπουδές μου στη διεύθυνση ορχήστρας και στο πιάνο και όλα προχωρούν.
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία μαθήματα μουσικής, με κιθάρα, πιάνο και χορωδία.
Κατόπιν έλαβε τα πτυχία αρμονίας και αντίστιξης με άριστα παμψηφεί στη Θεσσαλονίκη.
Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στη Μουσικολογία/ Μουσικοπαιδαγωγική και ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών με τη διπλωματική εργασία: Ι. Stravinsky, Symphony in C, Αναλυτικές και αισθητικές προσεγγίσεις υπό το πρίσμα του νεοκλασικισμού (επιβλ.: Κώστας Χάρδας).
Ξεκίνησε να μελετά διεύθυνση χορωδίας με τη μαέστρο Βασιλική Κατσούκα. Στη συνέχεια, ολοκλήρωσε με άριστα παμψηφεί και Α’ βραβείο το δίπλωμα διεύθυνσης χορωδίας αποφοιτώντας από την κοινή τάξη των Αθανασίας Κυριακίδου και Μιχάλη Οικονόμου, ενώ τώρα συνεχίζει τις σπουδές της στη διεύθυνση ορχήστρας στην τάξη της μαέστρου Αθανασίας Κυριακίδου. Παράλληλα, μελετάει πιάνο με τον Κώστα Χάρδα στην Αθήνα.
Έχει διευθύνει στα πλαίσια διαγωνισμών τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων και Θεσσαλονίκης και τη χορωδία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ενώ ανέλαβε χορωδίες όπως την Παιδική χορωδία Καθολικής Εκκλησίας Θεσσαλονίκης, τη μικτή χορωδία Αλεξάνδρειου Ωδείου, σχολικές χορωδίες και τη χορωδία Tirandο.
Ως χορωδός έχει λάβει μέρος σε παραστάσεις με τα έργα Ein deutsches requiem του Brahms και στη Missa Solemnis του Beethoven, Stabat Mater του Pergolesi, Requiem του Mozart, The bells του Rachmaninoff.
