“Η εικαστική σκέψη οφείλει να είναι αστείρευτη. Κάθε νέα ημέρα είναι μια νέα πρόκληση στη δημιουργία. Όταν αυτό συνδυάζεται με την εξέλιξη της τεχνολογίας, τα πάντα είναι δυνατά.
Sky is (not) the limit…”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη γλυπτική; Από την παιδική μου ηλικία με ενδιέφεραν πολύ οι τρισδιάστατες κατασκευές. Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου ως παιδί να παίζει ατελείωτες ώρες με πλαστελίνες και Lego, σχεδιάζοντας και φτιάχνοντας φανταστικούς χώρους, και παράξενες κατασκευές. Μεγαλώνοντας με είχε συνεπάρει η Βιολογία και συγκεκριμένα η γενετική, το ανθρώπινο γονιδίωμα που τότε είχε αρχίσει να εξερευνάται από τους επιστήμονες, η έλικα του DNA καθώς και οι δυνατότητες αξιοποίησης αυτής της τεχνολογίας για τον άνθρωπο, ήταν κάτι που στα εφηβικά μου μάτια ήταν συνταρακτικό. Αυτό βέβαια δεν με εμπόδιζε να κατασκευάζω τα σκηνικά για όλες τις παραστάσεις των σχολικών εκδηλώσεων. Όταν τελικά δεν κατάφερα να εισαχθώ στην Βιολογία τότε στράφηκα προς την αρχική μου λατρεία που ήταν το σχέδιο, με στόχο την Σχολή Καλών Τεχνών. Τότε ήταν που γνώρισα τον Νίκο Στέφο, έναν γλύπτη που είχε εργαστήριο προετοιμασίας για την σχολή. Είχα την τύχη να επισκεφτώ το εργαστήριο του, και να τον δω να δουλεύει σε πραγματικό χρόνο. Τότε κατάλαβα πως η γλυπτική ήταν αυτό που θα ταίριαζε για μένα. Έτσι όταν πέρασα στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας επέλεξα το Α’ Εργαστήριο Γλυπτικής με δάσκαλο τον Θεόδωρο Παπαγιάννη, όπου και αποφοίτησα.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Να πω την αλήθεια δεν με είχε απασχολήσει και δεν με απασχολεί, ποτέ η ερώτηση, αν ανήκω σε κάποιο κίνημα. Άλλωστε η δουλειά μου, ως εικαστικός, είναι να συνθέτω εικόνες και να μεταφέρω τις σκέψεις μου στους θεατές των έργων μου. Αυτό με απασχολεί και αυτή είναι η αγωνία μου.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Την έμπνευσή μου την αντλώ από γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μου. Ζούμε σε εποχές που έχουν γίνει πολλές αλλαγές είτε σε πολιτικό και κοινωνικό, είτε σε προσωπικό επίπεδο, γι’ αυτό και η δουλειά μου είναι ανθρωποκεντρική. Αυτές οι αλλαγές δημιουργούν τις πρώτες σκέψεις για να εκφραστούν σε συνθέσεις στο χώρο και να δώσουν την τελική εικόνα για τις εκθέσεις μου.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Από τη διεθνή και την Ελληνική σκηνή, πολλοί. Ειδικά στα φοιτητικά μου χρόνια, για την
διαδικασία των σκέψεων και του προβληματισμού, ο Δάσκαλος μου, Θεόδωρος Παπαγιάννης, ο Γιώργος Λάππας και ο Νίκος Κέσσανλής.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Θα έλεγα πως είναι η τελευταία μου έκθεση με τίτλο Light & Shadow Ballet. Το λέω αυτό γιατί ενώ είχε σχεδιαστεί να γίνει σε πραγματικό χώρο με πραγματικά γλυπτά, αποφάσισα εν μέσω της πρώτης καραντίνας να δοκιμάσω κάτι που σκεφτόμουν εδώ και πολύ καιρό, μια διαδραστική έκθεση σε μη πραγματικό χώρο. Μια τρισδιάστατη εικονική περιήγηση σε ένα διαδικτυακό χώρο. Αυτό ήταν πραγματικά μια μεγάλη πρόκληση γιατί ο στόχος ήταν ο θεατής να έχει την δυνατότητα μιας προσομοίωσης της πραγματικής έκθεσης. Όπως καταλαβαίνετε αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο, γιατί υπήρχαν πολλοί περιορισμοί λόγω του μέσου, αλλά και των συνθηκών. Όλα τα γλυπτά μου τα σχεδίασα από την αρχή σε 3D πρόγραμμα και μετά έπρεπε να αποδώσω τους φωτισμούς τους και να τα συνθέσω σε ένα χώρο που να μπορεί ο θεατής να περιηγηθεί με τον υπολογιστή, το τάμπλετ ή το κινητό του. Το τελικό αποτέλεσμα πάντως ήταν πολύ κοντά στους στόχους μου και είναι προσβάσιμο από την σελίδα μου. (http://www.beroutsos.gr/index.php/ektheseis/atomikes/235-2016-5)
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Δυστυχώς στη σύγχρονη Ελλάδα η Τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της αντιμετωπίζεται με πολύ επιπολαιότητα σε όλα τα επίπεδα. Μετά δε από την οικονομική κρίση που πέρασε η χώρα, ηθοποιοί, μουσικοί, εικαστικοί, χορευτές, ποιητές, συγγραφείς αντιμετωπίζονται ως μη αναγκαίοι για το τεχνοκρατικό προσωπικό της εξουσίας, με αποτέλεσμα να βλέπουμε από την μείωση των ωρών μέχρι και την κατάργηση τους από την δημόσια παιδεία, την μη ύπαρξη διαγωνισμών αλλά απευθείας αναθέσεων για έργα σε δημόσιους χώρους, την προβολή κουτσομπολιών για καλλιτεχνικά νέα από τα ΜΜΕ και ο κατάλογος δυστυχώς δεν τελειώνει. Αυτό έχει αντίκτυπο και στην κοινωνία που διαμορφώνεται σε ένα κοινό αδιάφορο προς τη Τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της.
Ο Άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με την τέχνη, αυτό το βλέπουμε σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, από την εποχή των σπηλαίων μέχρι και σήμερα, ο πόνος, η λύπη αλλά και η χαρά, ο έρωτας, εκφράζεται μέσα από την τέχνη. Η Τέχνη δεν είναι μετρήσιμη, δεν έχει μονάδα μέτρησης, οπότε και δεν πρέπει να υπάρχει στη εποχή μας που όλα μετριούνται, αυτός είναι ο στόχος.
Προσωπικά θεωρώ πως στις μέρες μας η Τέχνη παίζει ρόλο αντίστασης, για να ξαναβρούμε την χαμένη μας ανθρωπιά.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Η εικαστική σκέψη οφείλει να είναι αστείρευτη. Κάθε νέα ημέρα είναι μια νέα πρόκληση στη δημιουργία. Όταν αυτό συνδυάζεται με την εξέλιξη της τεχνολογίας, τα πάντα είναι δυνατά.
Sky is (not) the limit…
