Έλενα Αρσενίδου

“Vintage” ομαδική έκθεση στην ArteVisione

Ένα από τα πλεονεκτήματα της μεταπρωτοπορίας, όπως συμβατικά ορίζεται η σύγχρονη εποχή, είναι το pastiche, το συνονθύλευμα, δηλαδή, παλαιότερων μοτίβων, που απενεχοποιημένα επανέρχονται και εκλεκτικά σταχυολογούνται, στο πλαίσιο του μορφοπλαστικού πλουραλισμού ως εικαστικού ζητούμενου.

Ο νόστος, λοιπόν, για την παράδοση- ως πρόκριμα της μετανεωτερικότητας -είναι εκείνος που ουσιαστικά νομιμοποιεί την αισθητική του vintage σε όλο το φάσμα του υλικού πολιτισμού, από την αρχιτεκτονική και την υψηλή τέχνη, έως τη μόδα, το styling και το interior design. Ό,τι παλιό δεν είναι απαραίτητα μουσειακό, απαρχαιωμένο, καταδικασμένο νομοτελειακά στην αποσύνθεση, αλλά ξεφεύγει από την εντροπία του και καρμικά μετεμψυχώνεται, φέροντας πάντα κάτι ιερό από το ήθος και την ακεραιότητα του παρελθόντος, που πάντοτε, αυτόματα σχεδόν, ταυτίζεται με το ανόθευτο της γλαυκής μας θύμησης.

“Μόνο ο χρόνος, άλλωστε, καθαγιάζει” όπως έγραφε ο Baudelaire.

Χορηγός επικοινωνίας το πολιτιστικό και κοινωνικό site polismagazino.gr

Σύντομο βιογραφικό

Η Έλενα Αρσενίδου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη και πήρε το Master of Arts στην ψυχολογία από το City University of New York (CUNY).

Εκπαιδεύτηκε στη Θεραπεία Γκεστάλτ από το Gestalt Associates Training του Los Angeles και το Γκεστάλτ Ψυχοθεραπεία και Μεθοδολογία- Τούλα Βλαχούτσικου.

Συνέχισε την εκπαίδευσή της στην εποπτεία με την Carmen Vazquez Bandin και στη ψυχοπαθολογία με την Margherita Spagnuolo Lobb, τον Jean Marie Robine και τον Gianni Francesetti.
Μέσα από τη συμμετοχή της σε σεμινάρια στην Ευρώπη και στην Αμερική ειδικεύτηκε στην εικαστική ψυχοθεραπεία.
Από το 2007 μέχρι σήμερα, ασχολείται με τη ψηφιακή τέχνη εστιάζοντας στο digital photomontage και στο digital photo manipulation.
Έχει εκθέσει τη δουλειά της σε πολυάριθμες γκαλερί σύγχρονης τέχνης στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

Λίγα λόγια για την έκθεση “vintage”

Ένα έργο τέχνης που περιγράφεται ως «vintage» δεν αρκεί να εκπροσωπεί μόνο το παρελθόν αλλά χρειάζεται να μιλά για την εποχή στην οποία δημιουργήθηκε.
Με άλλα λόγια χρειάζεται να είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της εποχής στην οποία αναφέρεται και αναγνωρίσιμο από το ευρύ κοινό.
Σημαντικό είναι να μπορεί να εκφράζει τη ‘νοοτροπία’ της εποχής εκείνης που ίσως μας έχει λείψει από τη ζωή μας στο παρόν και μέσα από το έργο προσπαθούμε να την αναβιώσουμε.
Η ομαδική εικαστική έκθεση με θέμα ‘vintage’ στην Ελλάδα έχει πολύ ενδιαφέρον για μένα.
Ύστερα από πολλά χρόνια παραμονής μου στην Αμερική και την Ευρώπη, ανυπομονώ να γνωρίσω τι απασχολεί τον σύγχρονο καλλιτέχνη.
Τι μπορεί ν’ αναπολεί από το παρελθόν, τι έχει επιθυμήσει, τι έχει διαφυλάξει στη ψυχή του…

V for Vintage. Ένας φόρος τιμής σε αφηγήματα που ενεργοποιούν οικειοποιητικούς μηχανισμούς στα ξεκούρδιστα κυτία του υποσυνείδητου. Αποκτήματα, κάποτε χρηστικά ή αγαπημένα, τυπωμένα σε ξεθωριασμένο κλικ πολαρόιντ, ενεργήματα μνήμης που στροβιλίζονται σε position arabesque υπό το οξειδωμένο ηχόχρωμα μιας γραναρισμένης σονάτας του Bramhs. Κάθε τι υλικό και άυλο που παρέρχεται και ανακαλείται ως υπόμνηση, ξορκίζοντας σαν πηγή παραμυθίας την απώλεια. Η ηδυπαθής έκφραση ενός art nouveau μοντέλου σε cart postale της εποχής, που περνά μέσα από το instantane στην αθανασία, όπως, αντίστοιχα, πιο ανεπιτήδευτα, τα αμήχανα βλέμματα στα πρόσωπα των καλεσμένων σε οπτικό τεκμήριο μιας οικογενειακής γιορτής. Η βελούδινη ταπετσαρία ενός βιενέζικου καναπέ με ξυλόγλυπτο ερεισίνωτο, ένα πορσελάνινο λαβομάνο, φαγωμένοι καβάλοι από κοτλέ παντελόνια, ίσως μια ντισκομπάλα ή μια συλλογή από αυτοκόλλητα panini με τους ήρωες μιας σαπουνόπερας των 80s, η μυρωδιά ακόμα αγιοκλήματος και γιασεμιού σε κάποιο θερινό σινεμά με ασπρόμαυρη προβολή και παγωμένη γκαζόζα ανά χείρας. Θραύσματα μνήμης που ίσως να μυρίζουν ναφθαλίνη, σκονισμένα σε μιαν αποθήκη, στοιβαγμένα δίπλα σε έναν κάδο ανακύκλωσης, εκλεκτικά όμως, όσο και παράδοξα, ενοποιημένα με το παρόν. Ένα memory boom σε αντικείμενα αταίριαστα, υβριδικά, ετερογενή, που επανέρχονται στο παρόν σαν οφθαλμαπάτη, αναμοχλεύονται σαν χωροχρονικό απείκασμα στη χρονομηχανή του Προύστ και αναπόδραστα, αναβαπτίζονται.

Vintage, λοιπόν. Ηomage σε μία συναισθησία ηδονικά χτισμένη από τα λάφυρα του παρελθόντος, το άλμα πάνω από τη φθορά στην άνιση αναζήτηση του χαμένου μας χρόνου, την οποία η παρούσα εικαστική έκθεση εντέλλεται να εικονοποιήσει. ..

Ευαγγελία Θ. Καϊράκη
ΜΑ Ιστορίας Τέχνης – Μέλος της ΕΕΙΤ

ArteVisione
5 Πηλίου, πλ. Κολιάτσου 112 55 Αθήνα Δευτερα Τετάρτη 12:00-16:00
Τρίτη Πέμπτη 15:30-20:00
Παρασκευή 16:00-20:00
Σάββατο Κυριακή κλειστά
ή κατόπιν ραντεβού